معنی خدای بردی - جستجوی لغت در جدول جو

خدای بردی

لغت نامه دهخدا

(خُ وِ)

ابن قاسم افشار از ترکان ایل افشار مقیم قلعه دمدم به آذربایجان غربی بود. وی با آنکه از خاندانی برخاست که افراد آن خاندان را با علم سر و کاری نبود و نه قبل ونه بعد او نیز از آن خانواده اهل فضلی برنخاست، ولی او مردی عالم و فاضل و صالح بود و بشاگردی مولی ̍ عبدالله تستری مدتی وقت گذراند و از همدرسان سیدامیر مصطفی تفریشی صاحب نقد الرجال بود. از جملۀ کتب او کتاب ’زبده الرجال’ در علم رجال است که بسیار شبیه به کتاب ’اکلیل المنهج’ مولانا محمدجعفر بن محمد طاهر خراسانی ساکن به اصفهان است. (از روضات الجنات ص 265)

لغت نامه دهخدا

خدای بینی

(خُ)

عمل خدابین. توجه بخدای. دینداری. تقوی ̍. پرهیزگاری. مقابل خودبینی

لغت نامه دهخدا

خدای بردی تیمورتاش

(خُ بِ تَ)

وی اتابک میرزا عمرشیخ فرزند سلطان محمود است در حکومت فرغانه. توضیح آنکه چون سلطان ابوسعید گورکان بدست امیر حسین بیک شکسته شد، سلطان سعید را پسرانی بود که بعد از پدر بتخت نشستند. ابتدا سلطان احمد بسلطنت نشست و سپس سلطان محمود. این سلطان محمود را پسرانی بود که از آن جمله میرزا عمرشیخ است. میرزا عمرشیخ بسال 856 هجری قمری در سمرقند متولد شد و سلطان محمود از دیدن او خوشی ها کرد و سپس حکومت فرغانه را بدو داد و گفت: همچنان که حضرت صاحبقران امیر تیمورگورکان حکومت مملکت فرغانه را که عبارتست از اندجان و توابع آن به پسر دوم خود عمرشیخ میرزا عنایت فرموده بود، لایق آنکه ما نیز ایالت آن ولایت را بعمرشیخ میرزا مفوض گردانیم و بر این موجب فرمان جهان مطاع نفاذ یافته منصب اتابکی آن در درج کشورستانی به امیر خدای بردی تیمورتاش متعلق گشت. (از حبیب السیر چ کتاب خانه خیام ج 3 ص 98)

لغت نامه دهخدا

خدای بینی

عمل خدابین

فرهنگ لغت هوشیار

معنی خدای بردی - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما